Zimowa Tajlandia cz.3: Bangkok, czyli Miasto Aniołów

Naszą podróż rozpoczęliśmy do Bangkoku.

Bangkok to obecna stolica i największe miasto w Tajlandii, jednak jest to jest to nazwa używana w obiegu międzynarodowy. W Tajlandii miasto nosi nazwę Krung Thep, w tłumaczeniu Miasto Aniołów. Nie jest to jednak pełna nazwa miasta.

Pełna nazwa Bangkoku w języku tajskim brzmi: Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit, co w tłumaczeniu oznacza:

 

Miasto aniołów, wielkie miasto [i] rezydencja świętego klejnotu Indry [Szmaragdowego Buddy], niezdobyte miasto Boga, wielka stolica świata, ozdobiona dziewięcioma bezcennymi kamieniami szlachetnymi, pełne ogromnych pałaców królewskich, równającym niebiańskiemu domowi odrodzonego Boga; miasto, podarowane przez Indrę i zbudowane przez Wiszwakarmana. 

 

Nazwa stolicy Tajlandii składa się z 64 sylab i jest wpisana w Księdze Rekordów Guinnessa jak najdłuższa nazwa geograficzna na świecie.

Jak już wspomniałam Bangkok jest największym miastem w Tajlandii, liczy ponad 5,6 mln mieszkańców, a wraz z całą aglomeracją blisko 15 mln obywateli. Co ciekawe na każdego obywatela miasta przypada jeden samochód, przez co stolica Tajlandii uważana jest jedno z najbardziej zakorkowanych miast na świecie.

A jeśli mówimy o rekordach to wspomnę jeszcze o dwóch.

Po pierwsze, jeszcze przed pandemią Bangkok był najczęściej odwiedzanym miastem na świecie.

Po drugie Bangkok jest najgorętszą stolicą świata – średnioroczna temperatura przekracza 28°C.

Do Bangkoku dotarliśmy popołudniu i w tym dniu mieliśmy czas wolny. Plany był taki, żeby przejść się po okolicy, pójść na jakiś masaż i położyć się wcześniej spać, po podróż trochę nas zmęczyła. Na początku wszystko szło zgodnie z planem, a nawet fryzjer się po drodze zdarzył 😉 

Jednak wieczór potoczył się nieco inaczej. Wieczorem postanowiliśmy pójść na taras widokowy drugiego do wysokości budynku w Bangkoku – Baiyoke Tower II. Całkowita wysokość tego obiektu to 328 m, a wysokość do dachu to 304 m. Wieża liczy 85 pięter. Do 21 piętra znajduję się sklepy i biura, od 22 do 74 jest hotel, a wyżej atrakcje dla lubiących widoki. Winda wjeżdża się na 77 piętro, gdzie spokojnie, wśród atrakcji można obejrzeć miasto przez wielkie szyby. W czasie naszego pobytu było dużo dekoracji i motywów świątecznych. Najciekawszy widok się jest jednak z 84 piętra. Jest tam ruchomy chodnik który obraca się wokół wieży i można podziwiać 360-stopniowy widok na Bangkok. Pomiędzy 77 a 84 piętrem są różne sale, restauracje i bary. Cena za wjazd na trasy widokowe to ok. 65 zł, a w cenę wliczony jest jeden drink w Sky barze.

To był początek naszego wieczoru, wraz ze znajomymi prosto z wieży tuk-tukiem ruszyliśmy do Chainatown – kolorowego, szalonego miejsca, z masą straganów, stoisk z rożnego rodzaju jedzeniem, barów i restauracji. Z masą neonów, świątyń, zapachów i tłumem ludzi. Po raz pierwszy w życiu spróbowałam smażonych robaków i duriana. Ale nie był to koniec naszych nocnych przygód. Kolejny tuk-tuk zawiózł nas do Patponga – słynnej dzielnicy rozrywki, gdzie klub go-go znajdują się jeden obok drugiego. Nie czułam się tam jednak zbyt bezpiecznie i dość szybko się ewakuowaliśmy.

Kolejny dzień rozpoczęliśmy od zwiedzania świątyni Wat Traimit, zwana Świątynią Złotego Buddy. Znajdujący się tu posąg to największy na świecie posąg Buddy wykonany ze złota, waży ponad 5,5 tony i liczy sobie 3 metry wysokości. Ciekawa też jest jego historia. W XVIII wieku, podczas wojny Birmańczycy rabowali ze świątyń złoto i klejnoty, dlatego mnisi pokryli złoty posąg gipsem, co skutecznie odwróciło uwagę rabusiów. Zresztą nie tylko rabusiów, gipsowy posąg trafiał w różne miejsca, ale nikt nie wiedział, że pod gipsową powłoką kryje się skarb. Dopiero w 1954 podczas przenoszenia posąg obsunął się i spadł na ziemię, krusząc gips i oczom mnichów ukazał się złoty Budda. Wstęp do świątyni ok. 10 zł.

Następnym zwiedzanym przez nas obiektem była Wat Pho, znana jako Świątynia Leżącego Buddy. Jest to jedna z najstarszych i największych świątyń w Bangkoku. Cały kompleks rozłożony jest na 80.000 m² i znajdziemy tu ponad 1000 wizerunków Buddy. Oczywiście największy to posąg Buddy w pozycji leżącej – ma 46 metrów i jest wykonany z cegieł i tynku, całość jest złocona. Podeszwy stóp wykonane są z masy perłowej, w której wykonane są obrazy symbolizujące 108 lokhans (pomyślne znaki), które odpowiadają różnym poziomom w kosmologii buddyjskiej.

Jak już wspomniałam teren kompleksu jest naprawdę duży i oprócz wihanów (miejsc zgromadzeń) jest tu ponad 100 chedi (relikwiarze w formie monumentów), z czterema najważniejszymi, , zwanymi Wspaniałymi Chedi, które honorują czterech pierwszych królów dynastii Chakri.

 Na terenie kompleksu jest również wiele innych obiektów i posągów i można spędzić tu naprawdę sporo czasu.

Kolejnym obowiązkowym punktem na mapie Bangkoku jest Wielki Pałac Królewski. Został zbudowany w 1782 i przez wiele lat był miejscem urzędowania kolejnych króli i rządów Tajlandii. Kompleks pałacowy znajduje się na wschodnim brzegu rzeki Menam, otoczony jest murem obronnym o łącznej długości 1900 metrów. Teren kompleksu zajmuje powierzchnię 218 400 m².

Jedną z najważniejszych części pałacu jest Wat Phra Kaew, "świątynia szmaragdowego Buddy". Jest to potoczna nazwa najświętszej w Tajlandii świątyni buddyjskiej, nazwa oficjalna to วัดพระศรีรัตนศาสดาราม Wat Phra Sri Rattana Satsadaram. Miejsce to znajduje szczególne znaczenie w życiu Tajów i jest miejsce wielu pielgrzymek. Ciekawostka - Szmaragdowy Budda ma inne odzienie w każdej porze roku. Ważne, w samej świątynie nie można robić zdjęć, ale z zewnątrz - jak najbardziej :)

Kompleks Pałacu Królewskiego i przyległych do niego świątyń jest wart obejrzenia i polecam to miejsce każdemu, kto planuje podróż do Bangkoku.

Dla nas to jednak nie był koniec atrakcji w tym dniu.

 

Po południu wybraliśmy się na rejs łodzią po Klongach – wodnych kanałach transportowych, które służą także jako miejsce handlu, kąpieli, czy odprowadzania nieczystości. Kanały łączą się z rzekę (w przypadku Bangkoku jest to rzeka Chao-Phraya, zwana przez międzynarodowe środowiska jako Menam)

Po dotarciu do brzegu przeszliśmy jeszcze przez rynek kwiatowy Flowers Markt, ale lepiej obejrzałam go sobie jak byliśmy w stolicy Tajlandii pierwszy raz. 

A wieczorem, już sami we własnym zakresie wybraliśmy się na zwiedzanie nowoczesnej części miasta i prawdziwe uliczne jedzenie – Pad -thai za całe 5,00 PLN za osobę !!!