Lanzarote III

Będąc na spotkaniu z rezydentką w pierwszym dniu pobytu, postanowiliśmy skorzystać z ich oferty i wykupiliśmy dwie całodniowe wycieczki.
Pierwsza z nich to była objazdówka po wyspie. Jak wcześniej wspominałam wyspa duża nie jest, więc można ją szybko zwiedzić. Wiadomo w jeden dzień, autobusem nie da się wszystkiego zobaczyć, ale przynajmniej trochę.
Już o 9-tej przyjechał po nas autobus i ruszyliśmy na wyprawę. Cała wycieczka jest tak zorganizowana, że autobus "zbiera" turystów z kilku miejscowości. Nasza była na końcu, podjechaliśmy jeszcze tylko pod dwa hotele i w drogę. Najpierw nasz autobus zawiózł nas do miejsca zwanego Los Hervideros, czyli w wolnym tłumaczeniu Wrzące Wybrzeże. W tym właśnie miejscu gorąca lawa z wybuchających wulkanów zatknęła się z zimnym morzem i powstały cudne klify z pięknymi jaskiniami:

Mieliśmy krótki postój na kilka fotek i dalej w drogę. Kilka kilometrów dalej znów się zatrzymaliśmy - tym razem w małej miejscowości El Golfino, gdzie znajduje się znane ze wszystkich przewodników tzw. zielone jeziorko. Od miasteczka jest podejście na taki taras widokowy, skąd widać zarówno zieloną lagunę, jak i błękitne morze, a wszystko oddzielone czarną plażą !

Oczywiście nie bylibyśmy sobą, gdybyśmy tam nie zeszli (chyba jako jedyni z naszej wycieczki).

Laguna swój kolor zawdzięcza jakiejś specjalnej odmianie glonów. Niestety z roku na rok wody w Lagunie ubywa i nie wiadomo jak będzie za kilkanaście lat :(
Kolejnym punktem naszej wycieczki był Park Narodowy Wulkanów Timanfaya.

Jest to rezerwat wygasłych wulkanów, choć słowo wygasłe nie jest pewnie do końca prawdziwe. Zwiedzanie zaczyna się od miejsca zwanego Wyspą Hipolita, gdzie wszyscy zwiedzający mają okazję wziąć udział w 3 doświadczeniach, które udowadniają, że te wulkany tak do końca nie wygasły. Podczas pierwszego pan robi dwa ruchy łopatą, a potem każdemu na rękę sypie trochę żwirku. Nie da się go jednak utrzymać w ręce - taki jest gorący.

Na drugim stanowisku jest dziura - tak mniej - więcej na 2 metry głęboka, w środku nie ma nic:

Potem pan wrzucał suchą kępę do dziury i następował samozapłon:

Czyli w środku jest gorąco.
Największą atrakcją było jednak trzecie stanowisko. W ziemi był dziury, pan wlewał do jednej wodę, liczyliśmy do 3 i:

naszym oczom ukazał się gejzer !
To jednak nie wszystkie atrakcje na Wyspie Hipolita, na samym szczycie znajduje się restauracja, gdzie można zjeść porcję kurczaka pieczonego/smażonego na jednym z największych w świecie NATURALNYM grillu:

Normalnie jest obudowana dziura w ziemi, a na niej ruszt. I kurczaczki rumienią się super !
Niestety nie mieliśmy czasu ich spróbować, bo trzeba było ruszać dalej na zwiedzanie parku.
Parku nie można zwiedzać w inny sposób jak autobusem. Nawet jeśli ktoś przyjedzie samochodem, to i tak musi samochód zostawić na parkingu i przesiąść się do autobusu. Objazd trwa około 30 minut, a krajobraz, który widać za oknami sprawia, że czasem człowiek się zastanawia, czy jest jeszcze na Ziemi czy już na Marsie.

Przez całą wyprawę autobus zatrzymuje się kilka razy, ale nie można z niego wysiąść. W sumie takie zwiedzanie jest uzasadnione, bo w końcu to Park Narodowy, a jakby turyści zaczęli łazić to tu to tam, to zniszczeń pewnie byłoby co niemiara. To samo jakby puścić prywatne samochody, to każdy pewnie parkowałby jakby chciał i też nie miało by to sensu. A tak są zasady, pilnują wszystkiego, nie ma śmieci. Są co prawda jeszcze dwie możliwości zwiedzania Parku: jeden na wielbłądach, ale do zobaczenia jest tylko niewielki wycinek tego co zobaczyć można:

Albo pieszo, ale tylko z przewodnikiem. Grupy są max. 20 osobowe i wycieczki trzeba rezerwować z ponad 2 miesięcznym wyprzedzeniem !!!
A tak wygląda Wyspa Hipolita z oddali:

Następnym miejscem, do którego się wybraliśmy była aloesowa farma, ale było to dokładnie takie samo miejsce, jak byliśmy w zeszłym roku na Fuercie. Tyle, że w zeszłym roku byliśmy tylko w szóstkę, więc wszystkiego można był praktycznie dotknąć, zadać wszystkie nasuwające się pytania, wypróbować na własnej skórze niektóre specyfiki. A w takim tłoku nie można byłego tego doświadczyć. Siadłam sobie więc grzecznie z tyłu, Tomek dokonał stosownych zakupów i wróciliśmy do autobusu.
Autobus zawiózł nas do kolejnego punktu programu. Było to zresztą w tej samej miejscowości - Yaiza - co aloesy, ale na drugim jej krańcu. Pojechaliśmy po prostu na obiad. Było to niesamowite przeżycie. Przewodniczka zaprowadziła nas do knajpki - na oko malutka, w środku okazało się, że nie tak do końca malutka. W jednej z sal stało kilka rzędów stołów po kilkanaście miejsc przy każdym. Jak przyszliśmy siedziała już jedna wycieczka, dosiedliśmy się my, a po nas jeszcze jedna wycieczka. Sam obiad - nic szczególnego, ot - masówka.

Z Yaiza ruszyliśmy w kierunku regionu zwanego Le Geria - miejsca, gdzie uprawia się winorośle i robi wina. Byliśmy oczywiście też na degustacji dano nam do spróbowania wino białe wytrawne i białe słodkie, ale takie nietypowe. Bardzo smaczne i jedno i drugie. Oczywiście można było kupić na miejscu w winnicy, ale nie kupowaliśmy. I dobrze, bo się okazało, że w sklepach to samo wino kosztuje nieco taniej. Dokładnie to samo wino, w tych samych butelkach, z tymi samymi naklejkami ;)
O uprawie winogron już pisałam, więc nie będę się powtarzać :)

Po krótkiej wizycie w winnicy i skosztowaniu rozkosznych dla podniebienia win ruszyliśmy. Tym razem naszym celem był Jamoes del Aqua. Po drodze jednak zatrzymaliśmy się w punkt widokowym, na jednej z najwyższych gór Lanzarote (ok. 600 m. npm.). Na najwyższe wzniesienie nie da się wejść, ponieważ znajduje się tam baza wojskowa. A widok był m. in. taki:

Dalej, krętymi dróżkami dotarliśmy w końcu do Jameos del Aqua. Jest to niewielki fragment długiego łańcucha korytarzy lawowych powstałych na skutek wybuchu jednego z wulkanów Podczas gdy lawa wulkaniczna na powierzchni ziemi zastygała, poniżej jeszcze ciekła płynęła w kierunku morza. Kiedy ustala aktywność wulkanu, powstała swego rodzaju "rura", której górna warstwa miejscami pękała i zapadała się.

Cześć Jameos del Agua stanowi jaskinia, o długości ok. 60 metrów, szerokości 20 metrów i wysokość ok. 20 metrów. Po wejściu przez bramę i zejściu kilku schodków w dół ukazuje się ... restauracja:

Ciekawostkę Jameos del Aga jest zbiornik wodny, który uformował się na dnie jaskini. Leży on poniżej lustra morza i wypełniony jest wodą morską. Pochodzenie wody w zbiorniku do dziś nie zostało wyjaśnione. W zwieńczeniu jaskini znajduje się prawie okrągła dziura, przez która wpada do jej wnętrza światło słoneczne.

A w tej słonej wodzie żyją maleńkie, ślepe kraby albinosy, które w normalnych warunkach zamieszkują oceany na głębokości 3000 metrów.

Powyżej zamkniętej jaskini, znajduje się otwarta dolina Jameo Grande, gdzie został zagospodarowany niewielki basen. Pomiędzy dziko rosnącymi roślinami porozstawiane ławki zachęcają do chwili odpoczynku, palmy, drzewa figowe, krzaki hibiskusa zapewniają niezbędny tutaj cień.

Ostatnim punktem naszej wycieczki był ogród kaktusów. Jest to niesamowite miejsce i z ulicy praktycznie nie widać nic, cały ogród jest poniżej linii ulicy i zbudowano go w formie amfiteatru. Ale zamiast siedzeń na każdym poziomie rosną najróżniejsze odmiany kaktusów :) Jest ich w sumie 1420 gatunków !!! Pochodzą nie tylko z Lanzarote, ale z różnych zakątków świata :) Ogród został otwarty w 1990 roku, i jest to duży ostatni projekt Césara Manrique, który doczekał się realizacji.

Do hotelu wróciliśmy ok. 20-stej.
Koszt wycieczki z wszystkim wstępami i obiadem - 65 euro od osoby.
O kolejnej wycieczce już w następnym poście ;)
cdn.