Trochę NIEinstagramowe Bali, cz. 1 czyli Urodziny na Bali

Trochę czasu od wyjazdu upłynęło, więc najwyższa pora rozpocząć opowieść o naszej podróży na Bali. Będzie to dłuższa opowieść w wielu odcinkach, więc siadajcie wygodnie i zapnijcie pasy 😉

Któż z nas nie zna fantastycznych opowieści o dalekich, tajemniczych krainach, wyspach wiecznie zielonych, szerokich piaszczystych plażach, wodzie turkusowej aż do bólu oczu. O tajemniczych zakatach, świątyniach rodem z Indina Jonesa…

Na fali książek i filmów, a potem wielu blogów, czy profili w social mediach moim takim wymarzonym miejscem była niewielka indonezyjska wyspa na Oceanie Indyjskim, czyli Bali.

Im więcej zdjęć czy rolek widziałam, i więcej czytałam jak tam jest cudownie i pięknie, i jak fantastycznie się tam mieszka i żyje, tym bardziej chciałam tam pojechać. Podskórnie czułam, że to moje miejsce na ziemi.

Kilka razy podchodziłam do planowania wyjazdu tam, ale ciągle te plany się zmieniały. Aż do tego roku. W marcu obchodziłam 50-te urodziny i wymyśliłam sobie, że chciałabym spędzić je na Bali, a mój Mąż szybko temat podłapał i decyzja zapadła. Lecimy!

Podróż planowaliśmy w sumie mniej niż miesiąc przed wylotem, więc za dużego wyboru lotów też nie mieliśmy, tym bardziej, że do konkretnego dnia marca musieliśmy wrócić, bo leciałam w kolejną podróż. Najlepszą opcją zarówno cenową, jak i czasową okazało się KLM. Lot mieliśmy z jedną przesiadką – lecieliśmy z Wrocławia do Amsterdamu, 

i potem bezpośrednio na Bali z międzylądowaniem w Singapurze. Cała podróż trwała ok. 23 godziny (oczywiście liczę z przerwami 5 godzin w Amsterdamie i prawie godzinę w Singapurze).

Lot minął nam dobrze, wiadomo tyle godzin bywa uciążliwe, ale można trochę pospać, poczytać, coś obejrzeć czy posłuchać.

I tak 22.02.2024 ok. godziny 21.00 wylądowaliśmy na mojej wymarzonej wyspie.

cdn…