Trochę NIEinstagramowe Bali, cz. 10 Wulkan Batur i okolice

Kolejnego dnia zobaczyliśmy jak wygląda nasza miejscówka. Nie ukrywam, że po wyjściu z domu powiedziałam "wow!"

Batur Green Hill to kilka domków, różnej wielkości, położone na zboczu wulkanu Batur w miejscowości Kintamani. Domki są przestronne, mają ogromne łóżka  i jest czysto. Na terenie ośrodka jest basen z widokiem na jezioro i wulkan Agung. 

Mają tu też kuchnię – śniadania były w cenie, ale można było zamówić jedzenie w bardzo fajnych cenach. Jedliśmy dwa razy i do tego piwo i za całkowity rachunek za jedzenie z podatkiem i serwisem wyniósł 448.000 IDR poniżej 115 zł, a porcje były naprawdę spore.

Jedyną wadą tego miejsca był niesamowite ilości much. Na zewnątrz nie dało się zjeść, bo zaraz dopadała cię zgraja.

Oczywiście pomiędzy domkami można było ujrzeć szczyt wulkanu Batur i to on był celem tego dnia.

Już wieczorem po przyjeździe zapytaliśmy w naszej miejscówce o drogę na szczyt wulkanu. Okazało się, że w góry też trzeba iść z przewodnikiem! Tak, po całym Bali trzeba się poruszać z przewodnikami, taki sobie biznes robią. I wcale nie jest to prawdą – nie ma przepisów, które mówią, że turysta nie może sam korzystać z atrakcji Bali, to miejscowi narzucają przybyszom swoje zasady.

Duże zaskoczenie naszych gospodarzy wzbudziła informacja, że owszem, chcemy wejść na wulkan, ale nie na wschód słońca. Wszyscy wchodzą na wschód słońca! Ostateczne umówiliśmy się z naszym przewodnikiem, zresztą pracownikiem tego przybytku na godzinę 10.00. Wycieczka kosztowała nas 700.000 IDR za naszą dwójkę (prawie 180 zł), w cenę przewodnika wliczony jest wstęp na teren wulkanu.

Dlaczego nie chcieliśmy iść na wschód słońca? Przede wszystkim dlatego, że naczytałam się, że na wschód słońca na Batur wchodzą tłumy turystów. Jest tłoczno i trzeba iść w kolejce, oczywiście z latarkami. Potem zresztą potwierdził to nasz przewodnik, że na wschodzie słońca bywa nawet po 1.000 osób. Do tego mieliśmy niezłe wyczucie, bo tego niebo było zachmurzone (jeszcze o 2.00 w nocy padał deszcz) i nie było ładnego widoku, więc wszystko dobrze się złożyło.

Na wycieczkę wybraliśmy się po śniadaniu. Droga nie była trudna – początek wiódł przez las i śmieci, im wyżej było mniej drzew, ale i mniej śmieci (na samym szczycie prawie żadnych 😉). 

Wyżej było bardziej stromo, ale trasa bardzo przyjemna. Wejście na szczyt zajęło nam mniej niż 1,5 godziny, a widoki ze szczytu były naprawdę imponujące.

Gunung Batur jest wulkanem czynny, ostatnia erupcja miała miejsce w 2000 roku. Wysokość wulkanu to 1.717 m n.p.m. posiada dwie kaldery, obie powstałe ponad 20 tys. lat temu.

Na szczycie byliśmy prawie sami, naprawdę nieliczne osoby wybierają się w góry nie na wschód słońca, spotkaliśmy podczas całej wycieczki z 10-15 osób.

W drodze powrotnej mieliśmy jeszcze lunch wliczony w cenę, przygotowany przez naszego przewodnika – główną atrakcję tego posiłku są jajka gotowane w parze wulkanu.

Do domku wróciliśmy przed 14.00 i po krótkiej kąpieli w basenie ruszyliśmy na zwiedzanie okolicy. Oczywiście najpierw poszliśmy sprawdzić jak się ma Jimny, a po tym jak odpalił ruszyliśmy na wycieczkę, najpierw na południową stronę jeziora Batur, gdzie znajduje się przystań dla łódek i promów przewożących turystów po jeziorze i miejscowych między wioskami.

Z przystani rozpościera się niesamowity widok na zdobyty przez nas wulkan Batur.

W drodze powrotnej kierowaliśmy się napisami, drogowskazami i tym co nas może zaciekawić.

I tak pierwszym miejscem, gdzie się zatrzymaliśmy był park wodny z gorącymi źródłami, nie byliśmy jednak przygotowani to korzystania z takich atrakcji – nie mieliśmy strojów, ani ręczników, więc poszliśmy tam z ciekawości, zobaczyć jak  wygląda to miejsce. A ponieważ chcieliśmy tylko obejrzeć, to nie musieliśmy kupować biletów, choć klientów nie było zbyt wielu.

Dalej natknęliśmy się na świątynię. Podjechaliśmy do niej, obeszliśmy dość szybko, ale jakoś nie zainteresowała nas, 

za to obok były figurki, które ewidentnie dokądś prowadziły. 

Poszliśmy tym tropem i dotarliśmy chyba – teraz mówię już z perspektywy czasu – do najładniejszej świątyni podczas całego naszego pobytu – Pura Segara Ulun Danu Batur (wodna świątynia nad jeziorem Batur). Jest to miejsce niesamowicie urocze i co najważniejsze nie ma tam turystów, praktycznie puściutko. Nie płaci się też za wstęp do świątyni, jedynie za wypożyczenie saronga po 15.000 IDR za sztukę (ok. 4 zł).

Jeśli będziecie w okolicy jeziora Batur to polecam to miejsce, nie pożałujecie.

Do kolejnego punktu dojechaliśmy przez przypadek. Wjechaliśmy na parking, gdzie zauważyłam ładny widok na wulkan, a okazało się to „Julia Roberts Piont” Jest to pewnie wiązane z kręconym na Bali filmem „Jedz, módl się, kochaj”, ale szczerze mówiąc tak dawno oglądałam ten film, że nie pamiętam sceny w tym widokiem.

Ostatnim miejscem postoju w tym dniu to Batur Natural Hot Spring, ale też poszliśmy tylko obejrzeć. Obiekt był trochę większy od wcześniej widzianego parku wodnego, sporo basenów z ciepłą wodą, kilka atrakcji dla dzieci, ale nic wielkiego. Wstęp do tego miejsca kosztował 190.000 IDR za osobę (ok. 50 zł) w tym ręcznik, zamykana szafka i drink powitalny.

Na kolację wróciliśmy do domku, tym razem, bez deszczu i bez obciążenia Jimny wjechał na parking przy obiekcie.

A kolejnego dnia, po śniadaniu, wyruszyliśmy w dalszą podróż.

cdn…