I jeszcze trochę o Fuercie

W tym roku głównym celem naszej wyprawy na Fuertę był odpoczynek. Tę część wyspy wybraliśmy również dlatego, że są tam piękne, piaszczyste plaże :) Tak, tak plażowaliśmy prawie codziennie, choć nasze plażowanie bardziej kojarzy się z ciągłym przemieszczani m się po plaży niż z leżeniem, to jednak poleżeć na plaży i poczytać książkę też miałam czas.
A plaże były piękne - szerokie, piaszczyste, czyściutkie i mało zaludnione.

piaseczek ciepły i przyjemny

a ocena spokojny i przyjazny

Plażowanie w tym roku dało nam sporo frajdy ;)

Ale z plażowaniem związana też była jedna nasza wycieczka. Kilka kilometrów od Morro Jable znajdują się bajeczne plaże Sotavento. Plaża ma ponad 9 km długości, a jej szerokość miejscami dochodzi do 1 km ! Uważana jest za jedną z najpiękniejszych plaż świata (trudno mi porównywać, ale z tych co widziałam to mogę się zgodzić). Piasek jest tam jaśniutki i drobny, a na plaży jest pełno małych zatoczek, które tworzą się po przypływach.

No i przedostatniego dnia wybraliśmy się na wycieczkę właśnie na te plaże. Pojechaliśmy do miejscowości Costa Calma autobusem zaraz po śniadaniu i ruszyliśmy prosto na plażę z zamiarem dojścia do Morro Jable właśnie plażą. Bagatela - jedyne 16 km ;) Ale co to dla nas :)
Pierwsze wrażenie było spore, bo wyszliśmy na plażę, a oceanu prawie nie było widać. Wyczytaliśmy w przewodniku, że jak się idzie z Costa Calma do Morro Jable plażą to momentami woda sięga po szyję i trudno jest przejść - nie uwierzyliśmy ;) Szliśmy tymi zatoczkami, wody bywało do kolan, nawet do ud, ale żeby do szyi - niemożliwe ! A jednak, no może nie po szyję, ale po pachy !
Ale w tak pięknych okolicznościach przyrody kto by się przejmował

W zatoczkach początkujący kitesufingowcy mieli raj - płytka ciepła woda i wiatr

A i niektóre ptaki wodne próbowały naśladować kite-ciarzy

Oczywiście nie obyło się bez kąpieli w oceanie i odpoczynku na plaży.

W końcu piaszczyste plaże zaczęły zanikać i ukazały się standardowe - kamieniste

Na kamienistych zauważyliśmy ciekawe miejsca na plażowanie - na plażach pobudowane są takie kamienne gniazda

które chronią plażowiczów przed wiatrem (zamiast naszych parawanów;))
A i będąc w tamtych okolicach nie zdziwcie się, bo na tych plażach jest pełno nudystów. I nie to że sobie leżą i się opalają, bo chodzą swobodnie po plaży, a nawet na dalekie spacery (czasem wyglądali i wyglądały śmiesznie, bo czapka lub kapelusz na głowie, ramiona osłonięte szalem przed słońcem, a cała reszta na wierzchu ;)
Ja po swojej jednej przygodzie z naturyzmem (to bardzo dawno temu było, jeszcze w czasach studenckich) stanowczo zaliczam się do "tekstylnych nudziarzy", choć z przebieraniem się na plaży mimo braku przebieralni problemów nie mam.
Tym razem nasz typowo wypoczynkowy urlop udał się wyśmienicie :)

Jeszcze trochę o Fuercie

Oczywiście nie bylibyśmy nami, gdybyśmy leżeli na tej Fuercie brzuchami do góry - czy to na plaży, czy przy basenie, albo też gdybyśmy się tylko drinkami raczyli. To nie my ;)
Już pierwszego dnia, po porannym zwiedzaniu miasteczka i spotkaniu z rezydentką mój Małżonek stwierdził, że jest tu taka jedna górka (Pico de la Zarza) - niewysoka tylko 800 m n.p.m. o ta:

No niedaleko, więc się wybraliśmy. Szybko doszliśmy na górę, ale tam okazało się, że jesteśmy raptem na 200 m n.p.m., a ta nasza "górka" jest jeszcze ładny kawał wspinaczki przed nami ;)

W sumie wyszła nam wyprawa na 3,5 godziny (choć jak wracaliśmy to zobaczyliśmy znak, który informował, że na szczyt jest 3,5 h, my obróciliśmy tam i z powrotem). Ale było warto :)
Niby 800 m n.p.m. nie jest bardzo wysoko, gdzie np. Śnieżka w Karkonoszach ma 1.602 m n.p.m., ale trzeba wziąć pod uwagę, że wyprawa z poziomu 0  na 800 jest w sumie bardzo zbliżona do tej z Karpacza (ponad 750 m n.p.m.) na Śnieżkę ;)

W tym miejscu jest właśnie przewężenie wyspy i ze szczytu widać oba brzegi - wschodni - zaludniony, z plażami i hotelami i zachodni - wyludniony z kilkoma plażami i głównie z klifami.

Widoczki piękne, choć było lekko zamglone.

Innego dnia wybraliśmy się na większą wyprawę, w tereny, gdzie kończy się asfalt. Morro Jable jest praktycznie ostatnią miejscowość na południu wyspy. Praktycznie, tzn. turystycznie. W głębi schowane są jeszcze fajne miejsca. W momencie kiedy kończy się asfalt i zaczyna się droga szutrowa, momentami nawet bardzo dziurawa, po mniej więcej 12 km jest rozjazd. Jedną drogą jedzie się do latarni morskiej (jakieś 8 km), a drugą do ukrytej na zachodnim brzegu wioski Cofete. Pieszo nie da się tego zwiedzić w jeden dzień, więc zaplanowaliśmy rower, ale odezwało się moje kolano i skorygowaliśmy plany i zamiast rowerów wypożyczyliśmy samochód. Prawdę mówiąc naczytaliśmy się w przewodnikach, że trzeba wypożyczyć terenówkę, bo osobówka nie dojedzie, ale w wypożyczalni powiedzieli nam, że taki samochód jak Fiat Panda i to o pojemności 1,1 da radę. I dał radę, a po drodze cieszyliśmy się, że to jednak samochód nie rower, bo rowerem to bym rady nie dała, nawet ze zdrowym kolanem ;)
Droga jak już wspomniałam okazała się szutrowa, zakurzona, bardzo kręta, wąska, i mocno dziurawa, ale widoki cudne.

Najpierw wybraliśmy się do Cofete. Jest to maleńka wioska, gdzie rybacy ukrywali się przed powszechną służbą wojskową.

Domów jest niewiele i nawet nie potrafię powiedzieć, czy są zamieszkane czy nie.
My przejechaliśmy wioskę i pojechaliśmy prosto na plażę. Zaraz przy samej plaży znajduje się mały cmentarz, bardzo dziwne, a zarazem magiczne miejsce.

Nawet wejść się tam nie dało - brama jest przysypana piaskiem, ale przy murku wydmy są na tyle spore, że można zajrzeć przez mur do środka.
Na plaży chwilę spędziliśmy, ale ani o plażowaniu, ani o kąpaniu nie było mowy, bo fale były imponująco wielkie :)

Z plaży ruszyliśmy do miasteczka do jedynej knajpki na kawę

W Cofecie jest jeszcze jedna atrakcja - Willa Wintera. Jest to bardzo tajemnicze miejsce, wybudowane jeszcze przed wojną miało służyć jako punkt strategiczny przy przerzucaniu zbrodniarzy wojennych do Ameryki Południowej. Ponoć sam Adolf Hitler przeszedł tam operację plastyczną. Więcej ciekawostek możecie przeczytać tu lub tu.

Nie dane nam jednak było wejść do środka, bo posesji pilnował spory pies, mam tylko jedno zdjęcie z zewnątrz

Z Cofety ruszyliśmy z powrotem do rozdroża, a dalej na latarnię morską wysuniętą najdalej na południe na Fuercie - Faro de Punta Jandia

Po obejrzeniu widoczków, przejściu okolicy i zrobieniu tysiąca zdjęć ruszyliśmy z drogę powrotną, a po drodze zaplanowaliśmy zatrzymać się w miejscowości Puerto de la Cruz

na rybny kociołek - co według przewodnika trzeba koniecznie spróbować. Niestety szef lokalu "Punto de Jandia" poinformował nas, że na to danie trzeba czekać ok godzinę i szkoda, że wcześniej nie przyszliśmy, bo mogliśmy złożyć zamówienie jadąc do latarni, a teraz byśmy mieli już gotowe danie. Zaproponował nam jednak inne pyszne danie dla dwojga - kilka rodzajów smażonej ryby, z ziemniakami w mundurkach, sałatką i sosami.

Było pysznie, domowo i bardzo sympatycznie :)
Po jedzeniu udaliśmy się jeszcze na spacerek po miasteczku

a potem wytropiliśmy jeszcze jedną drogę, która zawiodła nas do Punta Pesebre. W sumie nie ma tam nic poza punktem świetlnym - bo to nawet nie latarnia tylko punkt na baterie słoneczne -

ale dla tych widoków i tak warto było jechać:

Z tego cudnego miejsca wróciliśmy do Morro Jable. Ale że samochód był wypożyczony do następnego poranka, postanowiliśmy jeszcze skorzystać i pojechać inną drogą, w inne miejsce na romantyczny zachód słońca. Dojechaliśmy w malownicze miejsce (nota bene znowu drogą szutrową w wielkimi dziurami),

na szczyt góry skąd mieliśmy piękny widok na zachód słońca

W drodze powrotnej zachwyciła nas jedna plaża

I dzień później okazało się, że było to miejsce naszej kolejnej wcześniej zaplanowanej wycieki, ale o tej i innych plażach już następnym razem :)
cdn...