Majówka na Hydrze cz. 4

Czwartek był naszym ostatnim pełnym dniem z Hydrze - następnego dnia odpływaliśmy z powrotem.
Postanowiliśmy spędzić go znów leniwie - typowo w miasteczku. A miasteczko - jeszcze raz to podkreślam - jest cudowne, niesamowicie klimatyczne i z duchem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

I jak powiedziała nam jedna z mieszkających na Hydrze Polek, codziennie gdy człowiek się tam budzi ma wrażenie, że jest w raju. Miejsce cudowne na wypoczynek.
Zresztą nie wiem czy wiecie wśród tych uliczek miał swój dom Leonard Cohen, jeszcze w latach 70-tych kupił go za ... 1.500,00 USD. Tak właśnie tyle, choć dziś wydaje się to zupełnie niemożliwe !
Tak jak wspominałam, co dobre niestety szybko się kończy i następnego dnia, po śniadaniu pożegnaliśmy to cudne miejsce:

 

 

 

wsiedliśmy ponownie na prom i wróciliśmy do Pireusu - głośnego, hałaśliwego, zakorkowanego i brudnego

 

 

 

 

Choć kilka pozytywnych akcentów też udało nam się zarejestrować

W Pireusie, po spacerze i przekąsce, wsiedliśmy w autobus, który wiózł nas przez całe nabrzeże ateńskie aż na lotnisko.
I tak skończyła się nasza majówka na Hydrze.

Majówka na Hydrze cz. 3

Kolejny dzień postanowiliśmy pozostać w miasteczku. Po śniadaniu i relaksie w hotelu udaliśmy się do portu po drodze mijając podróżników

 oraz parking pod supermarketem

 A w porcie praca w pełni

Postanowiliśmy udać się na spacer w kierunku północno - wschodnim do osady Mandraki. Po drodze przechodzilismy obok Muzeum Archiwów Historycznych

Po obejrzeniu zbiorów muzeum udaliśmy się dalej

aż doszliśmy do plaży Mandraki

 

Posiedzieliśmy trochę na plaży i wróciliśmy do Hydry (tak miasteczko nazywa się tak samo jak wyspa). Tam weszliśmy na taras widokowy przy szkole przy Szkole Morskiej, gdzie znajduje się pomnik admirała Andreasa Miaoulisa, bohatera o niepodległość Grecji, któego rodzina pochodziła właśnie z Hydry.

A potem odwiedziliśmy kolejne muzeum przy porci w starym klasztorze

Po południu spotkaliśmy się z dwiema Polkami mieszkającymi na wyspie. Tak na całej wyspie mieszkają dwie Polki. Jak T. był jesienią poznał jedną z nich, która z mężem Grekiem prowadziła tawernę (w tej tawernie w zeszłym roku było przyjęcie ślubne Anity Lipnickiej) i teraz do niej zadzwonił, zaprosiła nas, a akurat siedzieli w większym z ta drugą Polską, jej mężem i kilkoma osobami z rodziny. Posiedzieliśmy, wypiliśmy wino, było bardzo miło :)
A wieczorem, po obiedzie poszliśmy na pokaz tańców greckich pod gołytm niebem

Następnego dnia znów wyruszyliśmy na wyprawę. Tym razem pojachaliśmy na sam południowo - zachodni koniec wyspy. Wzięliśmy taksówkę i dopłyneliśmy na plażę Nikolaus. co prawda plaża była jeszcze kompletnie niezorganizowana,bo do rozpoczęcia sezonu było jeszcze bardzo daleko, w końcu to weeken majowy

A potem ruszyliśmy wąską ścieżką wśród skał i krzaków

na maie to taka ścieżka czarną przerywaną linią :)
Oczywiście drogę gubiliśmy kilka razy, błądziliśmy,

 ale wreszcie doszliśmy najpierw do osady Zogeri, a potem dalej do Episkopi. Wyobraźcie sobie, że przez cały ten czas spotkaliśmy raptem 2 osoby !
Z Episkopi trafiliśmy na dróżkę, którą doszliśmy do celu naszej podróży - do półwyspu Nisiza, tego, który upatrzylismy sobie podczas wyprawy na Erosa.
I w końcu ukazał nam się półwysep:

 

 

 

 

Cudowne, fantastyczne, bezludne miejsce. Spędzieliśmy tu cudowny czas - tylko natura, woda i my. I do kąpieli w morzu nawet stroje kąpielowe nie były potrzebne ;)

Wracaliśmy przez ruiny domów

i dopiero tam znaleźliśmy przyczynę wyludnienia tej częsci wyspy. Kilka lat temu pożar strawił całą tą część wyspy - spłonęło wszystko, zabudowania, lasy, kilka osób zginęło.

Wrócilismy do Episkopi, a stamtąd tą samą drogą co poprzednio, wśród takich widoków

 

 

A wieczorem zasłuzylismy na pyszne jedzonko

 wśród ślicznych okoliczności przyrody

cdn.